Ուզում եմ խոսել շուրջս տիրող անարդարության մասին, օրինակ երեխաների հոգեբանական խնդիրներից մեկի մասին: Ցավալի է երեխաներին ոչ թե տեսնել ընտանիքում ամրապնդված ընտանիքում, այլ տեսնել կոտրված, թախծոտ աչկերով, ընտանիքից հեռու մանկատներում գտնվող երեխաներ:
Ուզում
եմ
խոսել
այն
արդարության
մասին,
որ
երկրում
չի
գնահատվում
և
արժևորվում
երեխան
և
իր
ծնունդը
լուրջ
չեն
վերաբերվում
երեխաների
զգացմունքներին
և
ապրումներին
և
վերջապես
պատասխանատվության
զգացողությանը:
Կուզենայի,
որ
մարդ
եակը
նամանավանդ
ծնողը
լուրջ
վերաբերվեր
իրեն
երեխայի
ծննդին
և
նրան
մեծացնելու
պարտականությանը,
որպեսի
երեխան
իրեն
զգա
լիարժեք
և
լիակատար
անձ
այս
կյանքում:
Комментариев нет:
Отправить комментарий